De gemeente Kalmthout wil haar laatste stukken industriegrond op Bosduin verkopen. Op het industriegebied zijn de laatste jaren – in twee fasen – gronden verkocht aan KMO’s. Nu snijdt het bestuur de laatste stukken aan. Daarmee komt ook het einde in zicht van inkomsten uit fondsen voor de gemeente.
Met sp.a Kalmthout zien we het anders: met gronden die in concessie worden gegeven aan bedrijven, houdt de gemeente haar eigendomsrecht. Gemeenteraadslid Fons Dierckx: ‘De bedrijven kunnen aan een lager tarief dan bij aankoop toch over grond beschikken. Dat uitgespaarde geld kunnen ze dan investeren in infrastructuur en machines op het perceel en in personeel. Uiteraard worden de concessies voor lange termijn aangegaan. Wil het bedrijf de concessie niet verlengen, kan de gemeente het perceel opnieuw ter beschikking stellen. Als men echter verkoopt is het de koper die later zelf verder verkoopt – vaak met forse winst – aan een derde partij. En dat is eigenlijk niet de bedoeling.
Vooral nu de crisis wild om zich heen grijpt, is de hoge instapkost voor heel wat bedrijven een drempel. Daardoor lijken nu een aantal percelen niet verkocht te raken. Verschillende geïnteresseerden lieten dat namelijk al weten of zullen afhaken. De prijs van aankoop is (té) hoog nu heel wat firma’s het financieel moeilijk hebben. Met een concessie-overeenkomst is die prijs niet langer een obstakel.
Met sp.a Kalmthout betreuren we ook de verkoop van 2 percelen aan het Helleven. Dit is een opofferen van natuur dat onnodig is. De bedrijven die de percelen willen verwerven zijn momenteel eigenaar van andere stukken industriegronden, zij het verderop gelegen en niet grenzend aan het Helleven. Vreemd ook dat het bestuur per se deze natuur wil offeren terwijl er elders nog percelen geen kopers vinden. Bijzondere belangen lijken hier in het spel. Belangen die zowel economische als ecologische logica tarten.
Inga Verhaert 