Het congres over jongeren en arbeidsmarkt waarvoor ik de laatse dagen in Sint-Petersburg verbleef, is afgelopen. De discussies werden gehouden, de deelnemers gehoord en conclusies geschreven. Maar waarover discussieerden we eigenlijk?
Dat jonge mensen de wissel op de toekomst zijn, is een deur opentrappen die moeilijk verder open gaat. Dat er uitdagingen zijn voor diezelfde jongelui op de arbeidsmarkt wel evenzeer. In tijden van economische crisis al zeker. Maar wat DOE je er dan aan, zo vroeg ik me de afgelopen dagen meermaals af.
“Samenwerking tussen regio’s” is dan conferentiespeak voor “we weten het ook niet goed, zullen we elkaar wat troosten?” En als overheid investeren in bvb. infrastructuur doet het ook goed als voorgestelde oplossing. Terecht overigens. Maar de volgens mij meest relevante oplossing ligt in de investering in menselijk kapitaal, in opleiding en kennis.
Het congres danste daar wat voorzichtig omheen in de conclusies. Nochtans is die investering de meest gedurfde, maar m.i. ook de meest zinvolle. Gedurfd? Jazeker. Want de investering rendeert maar op middellange tot lange termijn. En ze is groot. Goed onderwijs kost nu eenmaal. Maar bedenk even dit: zouden de knappe vertalers die de Russische organisatoren hier inbrachten, even competent zijn als hun opleiding niet zo intensief en veeleisend was geweest? Zouden onze Vlaamse jongerenvertegenwoordigers zulke kritische vragen hebben gesteld als ze niet getraind waren in zelfstandig denken? De vraag stellen is ze beantwoorden.
Maar dat soort opleren doe je niet van vandaag op morgen. Dat vraagt tijd. En energie van eersteklas docenten. En middelen van de overheid die over de lange termijn heenreiken.
De Noorse delegatie leek hetzelde spoor te volgen en vertelde met enthousiasme over hun talrijke nieuwe opleidingen, o.a. voor technici die zich in herniewbare energieproductie bekwamen. Dat is een piste die ook Frank Vandenbroucke bij ons al voorstelde en die in Europa school lijkt te maken.
Maar naast het officiële congresgebeuren was de netwerking wellicht zeker zo belangrijk. Ik zag jongeren uit Turku (Finland), Antwerpen en Schwerin (Duitsland) debatteren over duizend en een dingen. Van studenten vakbonden over goedkopere gezondheidszorg tot de leukste uitgaansplek in Peterburg. Al houden de jonge deelnemers de conclusies van het congres de komende jaren wellicht niet letterlijk meer voor ogen, hun nieuwe vrienden zullen ze niet gauw verliezen.
Inga Verhaert 