Onderwijs en de interne staatshervorming

Piva
Piva

Vandaag hebben de collega gedeputeerden van onderwijs en ikzelf een punt gemaakt over hoe we in onderwijs een verbetering kunnen realiseren door meer samenwerking tussen netten en scholen. En dat dat beter, sneller en effectiever zal werken dan de voorgestelde, kort-door-de-bocht afschaffing van het provinciaal onderwijs.

Kort voor de zomervakantie keurde de Vlaamse regering haar zogenaamd groenboek goed. Daarin staan een aantal uitgangspunten voor verder debat over een interne staatshervorming. Zoals bvb dat voortaan maar twee bestuurslagen bevoegd mogen zijn voor een beleidsomein. Daar kunnen de provincies zich grosso modo in vinden. We werken overigens ook constructief mee aan die hervorming. Getuige daarvan onze kritische zelfbevraging gedurende meer dan een jaar onder begeleiding van het instituut voor de overheid.

Alleen staat onderwijs wat buiten de discussie. Want daar is vandaag maar één regelgevend niveau en dat is het Vlaamse. De inrichtende machten zijn in feite de gebruikers van die regelgeving. En het zijn er veel. Honderden. Daar heb je de grondwettelijke vrijheid van onderwijs voor. Wie voldoet aan de criteria is in dit land vrij om onderwijs te organiseren. Ook de provincies dus.

En we doen dat met overgave. In technisch en beroepsonderwijs hoofdzakelijk. Toeleiding gevend naar zogenaamde knelpuntberoepen. We investeren in de vorming van technici van de toekomst, op vraag van de arbeidsmarkt en bepaalde regio’s. Omdat anderen er gaten laten vallen of omdat de nood er gewoon zo groot is. Hoe dan ook: met de afschaffing van ons onderwijs geef je géén antwoord op een bestuurlijk probleem.
Lees er meer over op http://www.facebook.com/profile.php?id=1544596609&v=wall&story_fbid=122971097751933 en bekijk ook de reportage op de Antwerpse televisiezender atv:  http://www.atv.be/item/provinciescholen