Het begon al goed vanmorgen. Oskar met zijn slaapkop en Barcelona muts op kijkt in de badkamer verwonderd als ik hem zeg dat vandaag een feestdag is. Vrouwendag namelijk. “Aah”. Terug in zijn gedachten bij voetbal. “Zeg,” terwijl hij halfslapend kleren zoekt “moet jij dan niet werken vandaag?” Euh, jawel. Tuurlijk. “Ah” zucht ie, duidelijk niet onder de indruk van het feestelijke karakter van de dag.
Op naar de Plantijn Hogeschool aan de Lange Nieuwstraat dan. Daar hou ik met de provincie Antwerpen een jaarlijks symposium nav vrouwendag. Met véél schoon volk vandaag. Onze minister Monica de Coninck die speciaal de afspraak overeind heeft gehouden ook nu ze minister is. De afspraak dateerde anders wel van vóór ze naar Brussel werd geroepen. Chique! Uit haar verhaal heb ik geleerd dat je je in mannelijk vergadergezelschap niet uit het lood hoeft laten slaan door voetbalterminologie. Je gooit er je eigen fashionista taal door en het wordt meteen gelijkspel. Hoewel. Ik ben door mijn mannen nogal gedrild in voetbaltermen. Misschien kan ik wel mee in de penaltys. Om er een vrije trap mee te scoren…
Daarna had Michele Mees het over gebalanceerd leiderschap: mannen én vrouwen die masculiene én feminiene eigenschappen hebben en de twee best in balans brengen. Ze had intussen in de gaten dat mannen aan het hoofd van grotere bedrijven nu op zoek zijn naar vrouwen. Ze hanteren twee strategieën. Eerst proberen ze de “fix the women” tactiek. Laat ze conformeren. Assimileren. Geheel opgaan in een mannelijk kosmos. (En dat liefst zonder te veel complimenten weet je wel.) Als dat niet werkt: tactiek twee: “sell the women”. De rest van de organisatie overtuigen van hoeveel beter, performanter en effectiever de onderneming zal zijn met een aantal vrouwen aan boord. Jezus. Wat een treurnis. Dat het verkooppraatje überhaupt nog nodig is in 2012…
We hadden ook een spitant panel: Gwen Merckx, korpschef van de politiezone Rupel, Goedele Hufkens van Agoria en Ann Vandesande van Nike. Stuk voor stuk krakken op hun domein! Ze vertelden heel ongedwongen over hun ervaringen met carrière maken, hoe ze obstakels proberen overwinnen en hoe ze hun eigen stijl van leiderschap hebben ontwikkeld in de loop der jaren. Vaak zonder enig vrouwelijk rolmodel. Om de eenvoudige reden dat er geen wáren toen ze aan hun loopbaan begonnen. Best wel moeilijke ervaringen gehad die dames. Hun sterkte: doorzetten en relativeren. Of zoals Goedele het zei: “Al een geluk dat vrouwen die moeilijke dingen niet lang meedragen. Anders begon er nooit iemand aan dat tweede kind.”
Namiddag: actie voeren op de Meir samen met de “ladies in red” (Viva-SVV, FOS en zij-kant). Flyeren en dames feliciteren. De voorraad flyers was sneller dan verwacht uitgedeeld en ik moet eerlijk bekennen dat niemand daar rouwig om was. Het mag dan al maart zijn, het was verrekt koud daar op de Meir.
Vooravond: eerste reacties gelezen op onze zij-kant clip voor Equal Pay Day. Joehoe! Enthousiasme alom. Hij is dan ook steengoed, onze nieuwste clip. Zoals steeds van de hand van de Mortierbrigade. Kijk hier maar eens: http://www.equalpayday.be/
Avond: ik ga naar Borgen (http://en.wikipedia.org/wiki/Borgen_(Danish_TV_series)) kijken. Oskar vraagt nog hoe de feestdag was. Ik geef hem de verkorte versie. “Ah,” stelt ie ”beetje zoals altijd dus. Slaap lekker.”
Inga Verhaert 