Maandag gaf ik een kleine inleiding op het BlackBoard teaching and learning congres aan de Plantijn Hogeschool. Een tweehonderdtal docenten, IT professionals en administratoren kwamen er drie dagen bijleren over de laatste trends in afstandsonderwijs en digitale leerplatformen. De keynote spreker was een prof uit Nederland die ons inzicht probeerde verschaffen over de nabije toekomst nu we collectief geregeerd worden door de tablets, aai- en andere smartphones.
En dat digitale dictaat heeft wel wat gevolgen. Op ons winkelgedrag bvb. De prof was er stellig van overtuigd dat we tegen 2020 in West-Europa een pak minder winkels zouden zien in de winkelstraten. Niet omdat het per se zo slecht zou gaan met de economie. Maar omdat we met z’n allen meer en meer on line kopen. Zeker tussen tien en half twaalf ’s avonds. Dan hebben we ook – zo leerde de man ons – ook zo’n glas of twee op. Pinot. Chardonnay. Westmalle. Whatever. En shoppen we ons dus te pleuris. Zonder remmingen. We kopen spullen die we niet nodig hebben en betalen er met de glimlach méér voor dan we in de winkel ooit zouden doen. En we doen het in een opgewonden staat. Om tot een dubbele climax te komen. Eén keer als we op de “koop” knop drukken. Dopamines vieren hoogtij, samen met de laatste druppels drank. En de tweede keer als straks de postbode langs komt. Met een “cadeautje”! Ooh, wat leuk, een onverwacht presentje.
Zou ie gelijk hebben? Ik weet het niet, maar onwillekeurig moest ik aan m’n schoonzus denken. Ze werkte een tijdje in de Kijkshop. Da’s een Nederlandse keten van winkels waar je artikels alleen in glazen vitrines kon bekijken. En dan op een papiertje moest invullen welk stuk je mee naar huis wilde. De meest gestelde vraag was er niet of ze een artikel ook in een andere kleur of maat hadden. Wel of je ze eens wat beter kon “bekijken”. Aanraken met andere woorden. Want beter bekijken dan door een glazen vitrine lijkt me lastig. Zouden we dat aanraken, dat voelen, ruiken, eventueel proeven van producten zomaar overboord kunnen gooien? Ik twijfel.
Een tapijt kopen zonder het aan te raken en de knopen te bestuderen? Een sjaaltje zonder de kleur ook eens in natuurlijk licht te zien? Meloen zonder te ruiken? Naah, ‘k denk het niet.
Inga Verhaert 