Voor Roos

Eerder dit jaar verloren we in onze sp.a afdeling Kalmthout één van onze trouwste militanten: Roos. Na een uitputtende ziekte ging ze dit voorjaar van ons heen. Bij haar afscheid deed ik een belofte. Onze oude vlag, met de vuist die een roos omklemt, zouden we in ere herstellen. Als eerbetoon aan Roos. Zij vond die vlag sprekend voor de waarden van onze beweging: een warme hand die iets moois en fragiels – de roos – omklemt. De hand omklemt, beschermt en vécht desnoods tegen wie en wat de roos bedreigt.

Tijdens de voorbije campagne heb ik vaak aan ons Roos gedacht. Zij was de super militant. Altijd paraat, niks teveel gevraagd. Vergroeid met ons Volkshuis, maar evengoed present in tal van andere verenigingen. Ze laat onmiskenbaar een leegte in onze beweging. En toch. Toch heb ik vaak het gevoel dat ze present geeft. Bij de voorbije campagne, wanneer we met tal van vrijwilligers busrondes deden, brieven vulden, huisbezoeken aflegden, debatten voorbereidden, de zaal klaar zetten, …

De vlag hebben we in onze afdeling intussen effectief nieuw laten maken, naar het oude model. De eerste mei werd ze voor het eerst uitgehangen om trots te wapperen aan onze gevel. De waarden van de roos en de vuist, van ons Roos ook, die hebben we met man en macht uitgedragen de voorbije weken. Het resultaat van 4.700 voorkeurstemmen draag ik bij deze op aan Roos. Aan de vele andere militanten, medewerkers, sympathisanten, vrienden, familie en kennissen: dank jullie wel! Zonder jullie geen campagne, zonder jullie geen vuist. Aan alle kiezers: dank jullie wel! Ik voel me vereerd door het vertrouwen en werk nu graag voor jullie verder aan méér sociale welvaart.