In de scholen van het Antwerpse provinciale net doen ze het al: de kosten beperken. ‘Ouders zijn nu gerust’, zegt gedeputeerde Inga Verhaert (SP.A).
Hou de incassobureaus weg uit de school, klinkt het. Voer de maximumfactuur overal in (DS 26 januari). Die maximumfactuur – een plafond op de jaarlijkse schoolkosten – bestaat al lang in de basisscholen. In het secundair onderwijs wordt het systeem ‘ondoenbaar’ geacht vanwege de vele richtingen en de grote prijsverschillen, zeker in het technisch en beroepsonderwijs.
Maar dat argument verwijzen ze in de Antwerpse provinciale scholen naar de prullenmand.
‘Wij hanteren nu voor het tweede schooljaar op rij een maximumfactuur in onze vijf middelbare scholen met overwegend tso en bso’, zegt de gedeputeerde van Onderwijs, Inga Verhaert (SPA.). ‘En dat in de drie graden. Voordien hadden we het uitgeprobeerd in de eerste graad: 250 euro en dat werkte. Onze eerste ervaringen in de tweede en derde graad, met hun veelheid aan richtingen, zijn positief. Sommige opleidingen blijven onder de 250 euro.
Hoe slagen jullie daarin?
‘Allereerst hebben we de kwestie goed bestudeerd. We hebben goede voorbeelden bekeken, gebruikten een kostenmodel van het Leuvense onderzoekscentrum Hiva, gingen na of alle bedragen klopten met de werkelijkheid. En dan hebben we tal van dingen toegepast. Zo doen we groepsaankopen voor schoolmateriaal. Met dure invulboeken die je maar één keer kunt gebruiken, hebben we komaf gemaakt. Er werd een fietsenpark uitgebouwd zodat de leerlingen daarmee op uitstap kunnen. Voor die uitstappen zoeken we het dichter bij de school.’
Kunnen de leerlingen nog op schoolreis?
‘Eendaagse trips zitten in de prijs vervat. Meerdaagse niet. Ook daarvan proberen we de kosten te drukken.’
Lukt het ook in gerenommeerd dure richtingen als de hotelschool?
‘Ja. Daar ligt het plafond weliswaar hoger. Zij lenen of huren nu veel materiaal. Aan de kwaliteit van hun opleiding doet dat kennelijk geen afbreuk, want de leerlingen winnen nog altijd prijzen. Ons kostenbeleid schrikt geen jongeren af. We tellen 4.840 leerlingen, meer dan de voorbije jaren. En onze hotelschool blijft ook op peil, terwijl elders in Vlaanderen de leerlingenaantallen dalen.’
Ziet u de onbetaalde facturen hierdoor afnemen?
‘We moeten de helft minder aanmaningen sturen. Dat betekent een aanzienlijke besparing. Twee tot drie mensen hoeven zich niet langer met de administratie van de facturen bezig te houden en kunnen voor zorgtaken ingezet worden. De ouders zijn tevreden omdat zij zich geen zorgen meer hoeven te maken over onverwachte kosten. Het komt ook het klasklimaat ten goede. Er zitten geen jongeren meer met de onzekerheid dat pa en ma niet zullen kunnen betalen. De kritiek dat wij dit alleen kunnen dankzij provinciesubsidies, slaat nergens op. Dit gebeurt met de gewone werkingsmiddelen. En met veel creativiteit. Onze mensen zijn doordrongen van het idee dat de kosten geen belemmering mogen zijn om een bepaalde opleiding te volgen. Tenslotte smeekt de arbeidsmarkt om mensen met een technische vorming.’
Kan dit overal in Vlaanderen?
‘Waarom niet? De andere scholen van de andere provincies gaan het ook uitproberen en op studiedagen krijgen we veel vragen van geïnteresseerde scholen van andere netten. Ik hoor de minister vaak zeggen dat er onmogelijk één bedrag voor het hele onderwijs bepaald kan worden. Maar dat is ook helemaal niet nodig. Je kind volgt maar één richting, dus één vast bedrag volstaat.’
Tom Ysebaert
Inga Verhaert 