In Kalmthout opent begin november een tijdelijk opvangcentrum voor vluchtelingen de deuren. Ongeveer 40 mensen gaan er een onderkomen vinden. Families met kinderen vooral. Ze worden door G4S opgevangen in een pand aan de Putsesteenweg. G4S is een multinational, gespecialiseerd in beveiligingsopdrachten en recent ook actief op het terrein van opvang van vluchtelingen, daklozen, … In opdracht van Fedasil zal G4S de vluchtelingen in Kalmthout met 12 medewerkers omkaderen. Een coördinator overziet het geheel en is het aanspreekpunt o.a. voor de buurt.
De totstandkoming van het centrum was moeizaam. De eigenaar lapte regels en goed fatsoen aan zijn laars. De mensen van de firma G4S kwamen gaandeweg wellicht ook tot die conclusie. De gemeente probeerde de vraag tot opvang van mensen in dit pand af te houden. Er was overleg met de hogere overheden, zonder veel resultaat. De laatste weken is er hard gewerkt aan het gebouw en omgeving. Aan een aantal bezwaren van de gemeente is tegemoet gekomen. De brandweer geeft groen licht voor het gebruik van de benedenverdieping. Er lijkt bereidheid tot dialoog tussen G4S en de gemeente.
Je kan van alles denken over de procedure tot nog toe. Dat er fouten zijn gemaakt, dat andere panden beter geschikt zijn, dat de eigenaar graag grof geld schept, dat het overleg tussen overheden beter moet, … Maar nu gaat het daar even niet meer om.
Nu gaat het om 40 mensen die straks in Kalmthout aankomen. Al dan niet met (kleine) kinderen. Ze zijn op de loop voor oorlog en geweld. Tijdens die vlucht riskeerden velen ook hun leven. Ze zoeken nu een veilige thuishaven en komen hier aan op het ogenblik dat een levensgevaarlijke pandemie ook ons land in de greep heeft.
Nu is de vraag niet langer of alle procedures correct verlopen zijn. De mensen die straks in Kalmthout aankomen, hebben daar geen énkel aandeel in gehad. Hen treft geen schuld. Zij vragen veiligheid, onderkomen, een klein beetje menselijkheid. Laat dát nu onze focus zijn. We leven in bijzonder moeilijke tijden. We mogen elkaar niet vastpakken maar laten elkaar niet los. Net wat mensen op de loop ook meemaken. Zij moesten geliefden achterlaten. Vasthouden ging niet meer. Maar loslaten ook niet. Op zoek naar een nieuw en veilig thuis houden ze vast aan een idee dat ons allen bindt. Thuis is waar het hart is. En die plek, die maken we samen.
Inga Verhaert 